Zapalenie ma charakter przewlekły i postępujący. Atakuje stawy krzyżowo- biodrowe, stawy kręgosłupa, tkanki przykręgosłupowe oraz stawy biodrowe i barkowe. Przyczyna choroby nie jest dokładnie znana. Występuje najczęściej pomiędzy 20 a 40 rokiem życia, głównie u mężczyzn. W zaawansowanym stadium może dojść do całkowitego zesztywnienia kręgosłupa (kij bambusowy). Dochodzi do przykurczu w jednym lub obu stawach biodrowych. W stawach szczytowo-obrotowych może dochodzić do samoistnego zwichnięcia i ucisku rdzenia kręgowego. W trzonach kręgów dochodzi do zaników tkanki kostnej, z kolei w pierścieniu włóknistym krążka międzykręgowego tworzą się wyrośla kostne. Może również dojść do zesztywnienia stawów skroniowo-żuchwowych.

 

Objawy

• ból nasilający się w nocy i nad ranem,
• choroba kolejno zajmuje drobne stawy kręgosłupa, tkanki okołokręgosłupowe, stawy biodrowe i barkowe,
• postępujące zesztywnienie kręgosłupa,
• opasujące bóle klatki piersiowej, związane z procesem zapalnym w obrębie kręgosłupa piersiowego,
• bóle w okolicy karku, świadczące o stanie zapalnym w odcinku szyjnym,
• specyficzna sylwetka: zmniejszenie lordozy lędźwiowej, pogłębienie kifozy piersiowej, przesunięcie barków i łopatek w przód.

 

Do rozpoznania służy badanie radiologiczne stawów krzyżowo- biodrowych, za pomocą którego zobaczyć można nierówną szerokość szpar, liczne nadżerki, kwadratowienie trzonów kręgów. Stawy międzykręgowe mają nieostre obrysy, naroślą. W ostrym okresie choroby następuje wzrost OB, czasem pojawia się niedokrwistość.

 

Leczenie

Leczenie ma  na celu utrzymanie sprawności, trzymanie prawidłowej postawy, utrzymanie ruchomości kręgosłupa, zapobieganie przykurczom i zniekształceniom a także ustawienie zesztywnienia kręgosłupa w pozycji umożliwiającej kompensację.

Rehabilitacja we wczesnym stadium choroby polega na ćwiczeniach ogólnokondycyjne tułowia i kończyn, ćwiczeniach oddechowych, ćwiczeniach wzmacniających mięśnie posturalne, podwieszeniu całkowitym, ćwiczeniach izometrycznych, czynnych w odciążeniu oraz z oporem. W okresie ostrym – ćwiczenia oddechowe, izometryczne, proste ćwiczenia czynne. W okresie remisji intensywność ćwiczeń dobierana jest do stanu chorego ale można stosować:

• ćwiczenia oddechowe,
• ćwiczenia prawidłowej postawy, zwiększające ruchomość kręgosłupa,
• ćwiczenia zwiększające, lub utrzymujące ruchomość stawów kończyn,
• naukę samoobsługi.

 

Wskazane jest stosowanie fizykoterapii przed ćwiczeniami.