Jest to zwężenie kanału kręgowego w odcinku szyjnym poprzez zwyrodnienie kręgosłupa czyli osteofity (narośla kostne) lub uwypuklony dysk. Wytwarza się ucisk na rdzeń kręgowy i korzenie nerwowe, co powoduje stopniowe słabnięcie i porażenie nóg. Skrajny ucisk na korzenie nerwowe może skutkować osłabieniem rąk. Mogą być wówczas porażone ręce i nogi. Zmiana raczej lokalizuje się w dolnych partiach kręgosłupa szyjnego. Nieleczona mielopatia prowadzi po kalectwa.

 

Objawy:

• niedowłady spastyczne lub wiotkie,
• osłabienie czucia i jego zaburzenia, mrowienie,
• ból szyi, który poprzedzać może ową chorobę albo może być wykładnikiem innego współistniejącego procesu patologicznego,
• bóle głowy,
• zawroty głowy, omdlenia,
• dodatni objaw Babińskiego,
• możliwe problemy z zatrzymaniem lub nietrzymaniem moczu lub stolca.

 

Rozpoznaniu służy wykonanie MRI lub TK kręgosłupa szyjnego. Mielopatia szyjna może rozwijać się powoli, a objawami niepokojącymi jest drętwienie rąk, osłabienie mięśniowe, problemy z utrzymywaniem przedmiotów, zawroty głowy, ból szyi.

Chorobie sprzyja występowanie zwyrodnień kręgosłupa szyjnego oraz reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS). W przypadku RZS u niektórych chorych może dochodzić do podwichnięć w kręgach C1 i C2, co prowokuje objawy neurologiczne. Do wystąpienia mielopatii przyczynić się mogą też urazy szyi, zwłaszcza u starszych i z osteoporozą lub nadużywających glikokortykosteroidów. Czasem zdarza się niestety, że przyczyną nacisku na rdzeń kręgowy jest guz nowotworowy.

Mielopatia szyjna to stan naglący, który wymaga szybkiej interwencji. Niestety zazwyczaj leczenia operacyjnego.