Schorzenie jest zmianą degeneracyjną ścięgna właściwego rzepki. Częściej pojawia się u osób aktywnych fizycznie, sportowców, wykonujących duże ilości skoków. Kolano skoczka jest dolegliwością przewlekłą (trwa powyżej 3 miesięcy), lokalizującą się z przodu kolana.
Przyczynę upatruje się w toczącym się procesie zwyrodnieniowym w obrębie tkanki ścięgnistej więzadła. Czasem w badaniu USG stwierdza się nasilone wytwarzanie dodatkowych naczyń krwionośnych. Wielu naukowców z tym właśnie procesem kojarzy źródło bólu tej patologii. Wśród ważniejszych czynników wywołujących wskazuje się zaburzenie ustawienia i anatomii rzepki, nieprawidłową technikę lądowania po skoku, tygodniowy czas treningu, zaburzenia osiowego ustawienia kończyny.
Objawy
- ból zlokalizowany w okolicy dolnej części rzepki powodujący utykanie, co doprowadza w krótkim czasie do zaniku głowy przyśrodkowej mięśnia czworogłowego uda,
- w późniejszym okresie – osłabienie (z zanikiem obwodu) mięśni łydki i pośladka po stronie dolegliwości,
- często nasilenie objawów podczas schodzenia po schodach (największa aktywność hamująca mięśnia czworogłowego),
- ból możliwy do sprowokowania przez aktywność wyprostną z oporem oraz podczas biernego (wykonywanego przez terapeutę) pełnego zgięcia kolana,
- tkliwość dotykowa ścięgna w okolicy jego przyczepu rzepkowego.
Leczenie
Dolegliwość nie jest łatwa w leczeniu, a jej pojawienie często zmusza do zaprzestania wykonywania danego typu sportu. Leczenie zachowawcze przez pierwsze pół roku to:
- różne formy intensywnej rehabilitacji (ćwiczenia ekscentryczne, analizy biomechaniczna wykonywanych aktywności sportowych, trening posturalny, masaż głęboki, funkcyjny, ćwiczenia rozciągające ),
- fizykoterapia (fala uderzeniowa),
- farmakoterapia (czynniki wzrostu mające stymulujące produkcję kolagenu i poprawę właściwości więzadła; polidocanol).
W leczeniu tendopatii nie powinno się stosować niesterydowych środków przeciw zapalnych, ani sterydów ze względu na brak skuteczności. Leczenie operacyjne można zastosować jeśli leczenie zachowawcze nie przynosi efektów przez 6 miesięcy. Stosuje się tu zarówno zabiegi klasyczne jak i artroskopowe. Polegają one na usunięciu fragmentu więzadła ze zmianami degeneracyjnymi, lub na nawierceniu okolicy przyczepu rzepkowego.
