Nadgarstek otaczają dwadzieścia cztery ścięgna mięśni, zapewniające siłę i zręczność ręki. Od strony grzbietowej nadgarstka znajduje się sześć przedziałów, przestrzeni oddzielonych od siebie warstwami tkanki łącznej, zawierających ścięgna poszczególnych prostowników. Pierwszy z nich jest przejściem dla mięśni prostownika krótkiego kciuka i odwodziciela długiego kciuka. Niewielkie zaburzenia w tym ciasnym układzie ścięgien mogą prowadzić do szybko rozwijającego się podrażnienia i zapalenia. Choroba De Quervaina jest przykładem takiego zaburzenia w pierwszym przedziale prostowników. Dochodzi wówczas do podrażnienia pochewek ścięgnistych w obrębie tego przejścia i stanu zapalnego. Choroba De Quervaina częściej pojawia się u kobiet i związana jest z nakładającymi się przeciążeniami.

Cyklicznie powtarzane czynności manualne stanowią czynnik ryzyka. Do szczególnie narażonych na wystąpienie tej patologii zalicza się muzyków, rzeźników, pracowników manualnych i młode matki. Może rozwijać się w sposób izolowany lub skojarzony z innymi patologiami (łokieć tenisisty, trzaskające palce, niestabilność nadgarstka, cieśń nadgarstka).

 

Objawy

• ból okolicy podstawy kciuka i nadgarstka po tej samej stronie. Pojawia się on przy ruchach czynnych jak i biernych, z tym że w tych ostatnich nasila się w pozycjach rozciągnięcia pochewek ścięgnistych uwikłanych ścięgien (zgięcie i przywiedzenie kciuka).
• często obrzęk,
• przy dużych zapaleniach – wrażenie drętwienia okolicy kciuka i grzbietowej strony ręki oraz często ból w kierunku przedramienia,
• dodatnie izometryczne napięcia mięśni prostownika krótkiego kciuka i odwodziciela długiego kciuka,
• subiektywne wrażenie osłabienia mięśni, sprawności i ruchomości ręki.

 

Schorzenie można wykryć testem Finkelsteina i badaniem palpacyjnym tkliwości okolicy. Badanie RTG może pomóc wykluczyć inne patologie, choć bezpośrednio choroba De Quervaina nie daje wyraźnych objawów na zdjęciach. Przy przewlekłych dolegliwościach stwierdza się niewielką osteopenię okolicy wyrostka rylcowatego kości promieniowej oraz rzadko zwapnienia w obrębie ścięgien uwikłanych mięśni. Ze względu na powierzchowne położenie struktur skuteczniejsze jest USG.

 

Leczenie

Chorobę De Quervaina leczy się zachowawczo. Na początku eliminuje się ból. Stosuje się niesterydowe leki przeciwzapalne doustnie i miejscowo. Przy trudnościach wykonywania czynności codziennych stosuje się stabilizatory ortopedyczne obejmujące kciuk. Dobre efekty daje usztywnienie kciuka w opozycji z uwolnieniem stawu międzypaliczkowego. Fizjoterapia zalecana jest dwa razy w tygodniu przez dwa miesiące. Jeśli po tym czasie nie następuje poprawa wskazane jest ostrzykiwanie sterydowe. Słabe rokowanie w leczeniu sterydowym mają osoby z cukrzycą i posiadające anatomicznie dodatkowy przedział prostownika krótkiego kciuka. W szybszym powrocie do zdrowia istotne znaczenie ma ergonomia wykonywanych często czynności, ze względu na niebezpieczeństwo nawrotów.