Zespół przeciążenia piszczel (MTSS)

Zespól dolegliwości bólowych środkowej i dolnej okolicy goleni pojawia się u osób aktywnych sportowo. Najczęściej występuje u uprawiających takie dyscypliny jak: piłka nożna, koszykówka, taniec (obejmujące absorpcję nagłego kontaktu stopy z podłożem). Choroba definiowana jest jako zespół przeciążeniowy, lub urazowy w obrębie piszczeli, pojawiający się w wyniku braku odpowiedniej reakcji naprawczej organizmu na czynniki uszkadzające.

Ból okolicy przedniej podudzia może być objawem innych patologii, dlatego wymaga różnicowania. Powinno się uwzględnić złamania powolne oraz zespół przedziałów powięziowych.

 

Objawy

  • rozlany ból w okolicy środkowej i dolnej części goleni pojawiający się podczas obciążenia czy wysiłku fizycznego,
  • tkliwość okolicy przyśrodkowej krawędzi piszczeli, głównie jej środkowej części, przy braku tkliwości części przedniej,
  • brak objawów naczyniowo-nerwowych (najczęściej),
  • często zaburzenia statyki – obniżenie łuku przyśrodkowego stopy, zaburzenia osi, długości kończyny dolnej.

 

Leczenie

Leczenie zależne jest od fazy dolegliwości. Zanim jednak rozpocznie się terapię należy dokładnie zbadać pacjenta, zarówno statycznie jak i dynamicznie. Funkcja mięśni posturalnych i stabilizacyjnych jest również ważna w kontekście leczenia przyczynowego.

Faza ostra:

  • okres odciążenia i chłodzenia,
  • kule, jeśli jest obecny ból podczas chodzenia
  • trening interwałowy,
  • terapia manualna (poprawa lokalnej trofiki zmniejszenie napięcia okolicznych tkanek mięśniowych oraz likwidacja punktów spustowych bólu).

 

Faza ostra trwa w zależności od wielkości uszkodzenia od 2 do 6 tygodni. W celu zmniejszenia objawów bólowych poza fizykoterapią stosuje się niesterydowe leki przeciwzapalne.

Faza przewlekła:

  • korekcja błędów treningowych,
  • unikanie biegania po nierównej, twardej nawierzchni,
  • trening interwałowy lub w wodzie,
  • stopniowo zwiększa się obciążenia, wracając do normalnego cyklu ćwiczeń,
  • stosowanie technik tkanek miękkich w celu przyspieszenia procesu leczniczego i zmniejszenia bólu,
  • korekcja techniki sportowej,
  • trening proprioceptywny (nacelowany na poszczególne elementy stawowe),
  • rozciąganie tylnej grupy mięśni goleni (zwiększenie elastyczności tkanki spowoduje lepszy rozkład sił na poziomie podudzia),
  • ćwiczenia ekscentryczne,
  • w przypadkach dużych wad ustawienia stopy, bez możliwości korekcji czynnej wskazane wkładki.

 

Jeśli leczenie zachowawcze nie przynosi efektu, stosuje się leczenie chirurgiczne. Polega ono najczęściej na przecięciu tylnej powięzi goleni. Wyniki leczenia chirurgicznego są różne i nie zawsze przynoszą pełne wyleczenie. Mogą jednak zmniejszyć objawy bólowe dla pacjenta.

Wróć na początek