Patologię tą zalicza się do jałowych martwic kości, występujących u dzieci. Dolegliwości są związane ze strefami wzrostu w kościach. Strefy chrzęstne tworzą blaszki kostne, układające się w uporządkowaną strukturę i tworzące z czasem zręb kości. Strefy chrzęstne mają niestety słabszą wytrzymałość i łatwiej ulegają podrażnieniu typu przeciążenia (mikrourazy). Wówczas dochodzi do upośledzenia mikrokrążenia płytek wzrostu. Ich gorsze odżywienie doprowadza powoli do obumierania tkanki (jałowej martwicy). Choroba Pannera występuje częściej u chłopców. Zwykle pojawia się przed 10 rokiem życia u dzieci bardzo aktywnych fizycznie. Dyscypliny predestynujące do tej dolegliwości to np. baseball, gimnastyka artystyczna, akrobatyka.

Zwykle badanie RTG pokazuje zmiany w obrębie główki kości ramiennej, co jest potwierdzeniem diagnozy klinicznej.

 

Objawy

• ból, szczególnie okolicy bocznej łokcia, gdzie zlokalizowana jest główka kości ramiennej.
• ból silny i rozlany, nasilający się podczas aktywności fizycznej i ustępujący podczas spoczynku,
• czasem obrzęk okolicy główki kości ramiennej,
• niekiedy współwystępuje ograniczenie ruchu, co dotyczy końcowego zakresu wyprostu, ale w niektórych przypadkach dochodzi również do ograniczenia zgięcia,
• znaczna wrażliwość okolicy objętej patologią oraz ból podczas wyprostu i czynności przedramienia (pronacja, supinacja).

 

Leczenie

Choroba Pannera zwykle nie pozostawia dalszych powikłań. Leczenie opiera się na :

• odciążeniu kończyny,
• unikaniu czynności prowokujących ból i kompresję okolicy zajętej chorobą.

 

Kończyna nie powinna być obciążana w podporach oraz należy unikać nadmiernej koślawości. Stopniowo, wraz z ustępowaniem bólu, wraca się do pełnej aktywności. W ciągu 1-2 lat dochodzi do pełnej przebudowy tkanki kostnej. Z reguły w późniejszym wieku nie ma już śladu w obrazie RTG. Stosowane leczenie jest zatem nastawione na zmniejszenie bólu oraz przywrócenie ruchomości. W obu tych przypadkach doskonałe efekty przynosi fizjoterapia w połączeniu z terapią manualną.