Obojczyk z jednej strony łączy się z mostkiem tworząc staw mostkowo-obojczykowy, a z drugiej z łopatką tworząc staw barkowo-obojczykowy. Razem z łopatką i kością ramienną tworzą obręcz kończyny górnej. Staw mostkowo-obojczykowy jest jedynym stawem łączącym bezpośrednio kończynę górną z resztą ciała. Złamania obojczyka są dość powszechne i dochodzi do niego podczas upadku na bark, wyprostowaną rękę lub bezpośredniego uderzenia. Najwięcej urazów dotyka ludzi młodych.

 

W zależności od lokalizacji złamania można wyróżnić grupy:

• grupa I- złamania w części środkowej (80%)
• grupa II- złamania w części dalszej (15%)
• grupa III- złamania części bliższej (5%)

 

W większości przypadków podczas złamania dochodzi do podwinięcia końca mostkowego obojczyka spowodowanego działaniem mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego, oraz końca obojczykowego głównie dzięki mięśniu naramiennemu, co wpływa na skrócenie kości.

 

Objawy

• obniżenie siły mięśniowej, zakresu ruchu,
• zwiększenie dolegliwości bólowych,
• odczuwalne osłabienie kończyny, niemożność kontynuowania aktywności sprzed urazu.
• dolegliwości często nie ustępują nawet, gdy całkowity zrost kostny został osiągnięty.

W niewielu przypadkach złamanie niesie ze sobą ryzyko uszkodzenia splotu barkowego, a także tętnicy podobojczykowej.

 

Leczenie

Złamania obojczyka zwykle leczy się zachowawczo, lecz w przypadku istotnego przemieszczenia odłamów lub ich skrócenia – operacyjnie. W leczeniu operacyjnym stosuje się zespolenia śródszpikowe lub płytą i śrubami. Zwykle tylko w początkowym okresie po operacji polecany jest temblak. Zrost obojczyka następuje w ciągu 6 tygodni. Czasem, jeżeli mimo niewielkich przemieszczeń wdraża się leczenie zachowawcze lub w złamaniach wieloodłamowych okres ten może się przedłużyć nawet do 3 miesięcy.

Po stabilnym zespoleniu rehabilitację rozpoczyna się od razu po zabiegu. Przy leczeniu zachowawczym w opatrunku Desaulta albo ósemkowym, skuteczna rehabilitacja możliwa jest po zaprzestaniu unieruchomienia. Sprawność umożliwiająca powrót do zwykłej dziennej aktywności, wraca po około 6 tygodniach po stabilnym zespoleniu (operacyjnym) i po około 3 miesiącach od złamania po leczeniu zachowawczym. Czas powrotu do aktywności sportowej powinien być ustalany w zależności od rodzaju uprawianego sportu, rodzaju złamania i sposobu leczenia.